Πίπολ θα μπω στο ψητό
χωρίς περιστροφές. Εχτές που έπινα ποτό με ένα φίλο μου λέει κάποια στιγμή το
εξής:
«Μολονότι οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν
ότι εσείς της Τέχνης είστε μόνο ‘κουλτουρέ’ και καθωσπρέπει, στην πράξη είστε
πιο τρελοί και ίσως και απελευθερωμένοι από τους υπόλοιπους. Επίσης έχετε μια
διορατικότητα και μια κατανόηση στα ακραία συναισθήματα(!)». Μετά το πρώτο σοκ και την αυθόρμητη αντίδραση
«τρέλανέ μας», το σχόλιό του πίπολ μου καρφώθηκε στο μυαλό, το σκεφτόμουν όλο
το βράδυ και, ναι παίδες μου αγαπημένοι, συνειδητοποίησα πως έχει δίκιο. Μέσω της ενασχόλησης με τον κόσμο της Τέχνης έχω
συναντηθεί με το πιο έντονα συναισθηματικό κομμάτι του εαυτού μου, ενώ δεν
είναι λίγες οι φορές που, αναλογιζόμενη τις πολυάριθμες ιστορίες που κρύβονται
πίσω από έργα τέχνης, έχω αναπτύξει μια πρωτόγνωρη κατανόηση σε συναισθηματικές
εξάρσεις και ακρότητες.
Το μυαλό μου, σκεπτόμενη πόσο διαφορετικά
αντιμετωπίζει τον κόσμο κάποιος που έχει έρθει σε επαφή με τόση ομορφιά όση μας
έχει δώσει η τέχνη, πήγε αμέσως στη μυθολογία που αναμφισβήτητα έχει δώσει μερικά
από τα καλύτερα παραδείγματα των μεγαλύτερων συναισθηματικών ακροτήτων και δή διαστροφών.
Και είναι μερικές από τις τελευταίες που θα σχολιάσω. Από τις ίντριγκες της
Αφροδίτης, αν και θεά του ιδεαλιστικού έρωτα, μέχρι τους Σάτυρους ακόλουθους
του Διονύσου και τις εκστασιασμένες Μαινάδες του, τα παραδείγματα είναι πολλά κι
εγώ θα διαλέξω το αγαπημένο μου, εκείνο της Σεμέλης.
Η ιστορία μας λοιπόν ξεκινά ως εξής: μία
από τις ερωμένες του Δία ήταν και η Σεμέλη,διότι είναι γνωστό της πάσης πόσο
γκομενιάρης ήταν ο βασιλιάς των θεών. Αλίμονο, αν δεν ήταν εκείνος, τότε ποίος;[1] Η Σεμέλη, που λέτε, ήταν μία από τις
τέσσερις κόρες του Κάδμου, ιδρυτή
και βασιλιά της Θήβας, και της
Αρμονίας, κόρης της Αφροδίτης και του
Άρη. Όπως καταλαβαίνετε είχε πάρει από το σόι της μαμάς και έτσι ήταν κάτι
παραπάνω από σίγουρο ότι θα έκαιγε καρδιές. Κάπως έτσι, την είδε μια μέρα ο
Δίας, γούρλωσε το θεΐκό μάτι και επιθύμησε να την κάνει δική του. Διαστροφή νούμερο ένα: ο πόθος
σύνορα, χρόνια και σόγια δεν κοιτά. Η Σεμέλη ήταν ανηψιά της Ευρώπης, που επίσης
είχε ποθήσει και-εννοείται αποκτήσει-ο Δίας. Αλλά αφού την ήθελε ο μπερμπάντης
βασιλιάς των θεών μια και δυό κατεβαίνει απ’τον
Όλυμπο στο παλάτι του Κάδμου και σμίγει στα μουλωχτά μαζί της. Έλα όμως
που αγαπάει ο θεός τον κλέφτη αγαπάει και τον νοικοκύρη(λέμε τώρα!) Τα κατάλαβε
όλα η Ήρα, έγινε πυρ και μανία και τον πήρε στο κατόπι. Τι τό’θελε, είδε τον
παντοδύναμο Δία να την κάνει για άλλη μια φορά τάρανδο, τον άκουσε κιόλας να
λέει στην Σεμέλη ότι θα της έκανε οποιαδήποτε χάρη του ζητούσε(παρεμβατικό
σχόλιο της γράφουσας: εάν κοτζάμ Δίας βασιλιάς των θεών ήταν τόσο μπουνταλάς, τί
ελπίδα να έχουμε για το είδος των ανδρών σήμερα;), γύρισε πίσω μόνο αφού βρήκε
πώς θα έπαιρνε την εκδίκησή της.
Διαστροφή νούμερο
δύο: η αγάπη που γίνεται μίσος και εκδίκηση όταν ο άλλος δε σε αγαπά
όσο εσύ. Και η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και ως γνωστόν όσο
πιο ‘frozito’ τόσο πιο καλό. Πάει λοιπόν
η Ήρα με τη μορφή της παραμάνας και λέει στην Σεμέλη να ζητήσει από το Δία να
της αποκαλυφθεί σε όλο του το μεγαλείο όπως εμφανίστηκε μπροστά στην Ήρα τη
μέρα του γάμου τους. Ο Δίας μάταια προσπαθεί να της αλλάξει γνώμη και, μη
μπορώντας να κάνει αλλιώς(μπουνταλάς δεν είπαμε; ότι ήθελε τον έκανε η Σεμέλη),
υποχωρεί, και της παρουσιάζεται πάνω στο λαμπρό του άρμα μέσα σε αστραπές και
βροντές. Όμως αμέσως μόλις μπαίνει στο δωμάτιο ο κεραυνός του εκσφενδονίζεται στη
Σεμέλη που ξεψυχά κατακεραυνωμένη. Με λίγα λόγια ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ αυτή η αγάπη Όλυμπο μ’ανεβάζει.
Στη συνέχεια του μύθου έχουμε μια από τις
ωραιότερες εικόνες φαντασίας της μυθολογίας όταν ο Δίας, πληγωμένος από την
αδικία προς την άτυχη Σεμέλη, έβγαλε τον αγέννητο ακόμα Διόνυσο από την κοιλιά
της και τον έραψε στον μηρό του για να τρέφεται από το αίμα του ώσπου να
γεννηθεί(παρεμβατικό σχόλιο νούμερο δύο της γράφουσας: πώς γινόταν όλα να μπορεί
να τα φέρει πάνω κάτω ο Βασιλιάς των θεών, να γίνει Χρυσή Βροχή ή μέχρι και
Κύκνος και να σμίξει με νεαρές και δεν μπορούσε να επέμβει στην βιολογία της
εξέλιξης και να ξεγεννούσε τον Διόνυσο εφταμηνήτικο;Τελοσπάντων, μιας κι αυτό
δεν είναι της παρούσης, ας επιστρέψουμε στην μυθολογική διαστροφή που δεν έχει
τέλος, τουτέστιν η ιστορία έχει και
συνέχεια...)
Η Αγαύη τώρα, αδερφή της Σεμέλης, ζήλεψε
πολύ τη δόξα της αδερφής της, που την ερωτεύτηκε κοτζάμ πατέρας των θεών και
έκανε και το παιδί του(το ότι έγινε κάρβουνο δεν την πείραξε το ότι την
ερωτεύτηκε ένας άντρας με ισχύ την ένοιαξε!) και, άκουσον άκουσον, άρχισε να
διαδίδει ψέματα ότι πατέρας του παιδιού της Σεμέλης ήταν άλλος, κάποιος θνητός. Διαστροφή νούμερο τρία:
Να’τανε η ζήλεια ψώρα να γέμιζε όλη η χώρα.
Για το τέλος, και επειδή η διαστροφή δεν
έχει τελειωμό, όταν ο Διόνυσος μεγάλωσε, έμαθε τα τερτίπια της θείας του και
αποφάσισε να επιβάλει την ισχύ του σαν γιός του Δία και να εκδικηθεί για τη
μητέρα του. Τί έκανε λοιπόν: πήγε στη Θήβα και προκάλεσε θεϊκή Μανία στις
γυναίκες της πόλης(Μαινάδες). Όμως ο Πενθέας, γιος της Αγαύης(και ξάδερφος του
Διόνυσου), που εν τω μεταξύ είχε γίνει βασιλιάς των Θηβών, θέλησε να εμποδίσει
την εισαγωγή της διονυσιακής λατρείας στο βασίλειό του, πράγμα το οποίο έκανε
έξαλλο τον Διόνυσο που αποφάσισε να εκδικηθεί-πώς αλλιώς-απόλυτα διαστροφικά.
Διότι σου λέει, εγώ γεννήθηκα από ένα μπούτι, μάνα δε γνώρισα, μεγάλωσα στα
ξένα, κι εσύ έγινες βασιλιάς της Θήβας και θα μας κάνεις και κουμάντο στις
λατρείες μας; Τώρα θα δεις τι θα πάθεις αν δε με λατρέψεις και δε μου
προσφέρεις θυσίες. Στην κορυφαία έξαρση εκδικητικής του διαστροφής, ανάγκασε
την Αγαύη, την αρχηγό των Μαινάδων, μέσα στην μανία της να διαμελίσει και να
κατασπαράξει το σπλάχνο της.
Συμπέρασμα:
Είναι ωραίες οι
ιστορίες τις μυθολογίας γιατί μας ανοίγουν δρόμους προς την ψυχή που κρύβει
μέσα της τα πάντα! Από την απόλυτη αγάπη μέχρι την απόλυτη διαστροφή. Φιλική
Συμβουλή: Ταυτιστείτε και μιμηθείτε το πρώτο!
[1]
Γενικά να σχολιάσω ότι καμία ιστορία για την μυθολογία που σέβεται τον εαυτό
της δεν πρέπει να παραγκωνίζει την αποδοχή ότι στον Όλυμπο και σε όλη την
αρχαία Ελλάδα γινόταν της μυθολογίας το κάγκελο!
