αλαλούμ, αλαλούμ, άλλη γλώσσα μιλάμε...

αλαλούμ, αλαλούμ, άλλη γλώσσα μιλάμε...

    Για άλλη μια φορά παίδες μου αγαπημένοι, η ζωή-και η ανθρώπινη επικοινωνία-με ξεπερνούν. Κοινώς, χέσε ψηλά κι αγνάντευε, σιγά μη βγάλω ποτέ άκρη. Τώρα εσείς θα αναρωτιέστε τί με τσίγκλισε ωσάν μεταλλαγμένη αλογόμυγα και επανεμφανίσθη να διακόπτω τις καλοκαιρινές μου διακοπές και να μπλογκάρω(καταπέλτης και αφοριστική όπως πάντοτε) 3 μήνες μετά. Το α-τυ-χές περιστατικό συνέβη λίγες μέρες πριν, όταν έτυχε να συμφάγω με μεγάλη παρέα απαρτιζόμενη από άνδρες και γυναίκες. Με μαθηματική ακρίβεια και ακριβώς 15 λεπτά αφότου είχαμε κάτσει όλοι στο τραπέζι, το θέμα πήγε στις ανθρώπινες σχέσεις. Η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από το «ποιό πρόσωπό μας επιλέγουμε να δείξουμε στους άλλους», και ένας εκ των συνδαιτημόνων μου επιχειρηματολογούσε με παρρησία και  δυναμισμό υπέρ των αντρών που δείχνουν ότι θέλουν συνεχώς να φλερτάρουν και να επιβεβαιώνονται και μιλούν όλο για τις σεξουαλικές κατακτήσεις τους, υποστηρίζοντας ότι αυτό δεν αναιρεί ότι θα ήταν πρόθυμοι να μπουν σε σχέση και θα ήταν απόλυτα αφοσιωμένοι και πιστοί σε αυτή(!). Μέχρι εδώ όλα καλά(χμ), λίγο μετά όμως υπήρξε ένα σημείο όπου υποστήριξε ότι φταίει η κοπέλα που δε θα «δει» ότι πίσω από αυτές τις συμπεριφορές κρύβεται μια χρυσή καρδιά και δε θα δώσει ευκαιρία. Ε, αυτό ήταν, πυροδοτήθηκα παίδες.

    Παρατάω κάτω πηρούνια, μαχαίρια και κάπου εκεί, ανάμεσα στις ρόκες-παρμεζάνες και στις πέννες τις αραμπιάτες,σχολιάζω: «δεν αμφισβητώ ότι ένας τέτοιος άντρας μπορεί να είναι απόλυτα συναισθηματικός, καθ’όλα έτοιμος να μπει σε σχέση, και να είναι και πιο σωστός από κάποιον άλλο όταν εν τέλει κάνει σχέση, όμως πόση διάθεση, διορατικότητα, ακόμη και κουράγιο έχει κανείς σήμερα ώστε να «μελετά» το υποσυνείδητο του άλλου και να προσπερνά συμπεριφορές;» Δηλαδή θα έχω τον άλλο να παίζει το μάτι του σε ότι θηλυκό κινείται, να μου λέει «μανίτσα εγώ θέλω την ελευθερία μου αν και θέλω κι εσένα να περνάμε καλά» και θα σκέφτομαι, αχ καταβάθος είναι ρομαντικός ο γλυκός μου και θέλει σχέση; Άσε που το λέει και η σύγχρονη επιστήμη: αν ο άλλος βγάζει προβληματικές συμπεριφορές, όσο και να αλλάξει επειδή θα ερωτευτεί, ε κάποια στιγμή θα τις ξαναβγάλει. Μα θα υποτιμά και θα υποβιβάζει τη γυναίκα, μα θα θέλει να γκομενίσει για να επιβεβαιωθεί, μα δε ξέρω γω τί άλλο...

    Σόρυ πίπολ, αλλά εγώ μεγάλωσα πιστεύοντας ότι μόνο εμείς τα κορίτσια το πάμε μέσω Λαμίας όταν θέλουμε να επικοινωνήσουμε-πολυκαναλικά όντα γαρ- και ότι οι άντρες είναι πιο άμεσοι,εξ ου και το παροιμιώδες «βουρ στον πατσά». Άσε που μέχρι πρότινος νόμιζα ότι οι άντρες λένε λίγα λόγια, σταράτα και κα-θα-ρά. Αν όμως έχουν γίνει έτσι τα πράγματα, πέρα από τις φιλοσοφικές μου ανησυχίες για το πώς εξελίσσεται το παζλ των κοινωνικών μας συναναστροφών και ποιός έχει σήμερα κουράγιο να παίξει το παιχνίδι των σχέσεων με κύριο όπλο υποθέσεις και σκέψεις για το τί κρύβεται πίσω από τις λέξεις, δεν παύω να σκέφτομαι, σε προσωπικό επίπεδο, πως τελικά κάτι λάθος κάνω όπως μου επεσήμανε η φίλη Μαρία. Η Μαρία, (ή πιο σωστά «Μάριος» εξαιτίας του ανεπτυγμένου αντρικού ένστικτου που έχει και χάριν του οποίου καταλαβαίνει απόλυτα τις αντρικές συμπεριφορές,) λες και έχει μια διεισδυτικότητα στο αντρικό φύλο. Τόσο που ποτέ δε πέφτει έξω σε αναλύσεις που αφορούν τις φοβίες, τα άγχη τους και γενικά το τί εννοεί ο ποιητής. Ώρες ώρες τη ζηλεύω ρε παιδάκι μου. Τους διαβάζει σαν ανοιχτό βιβλίο. Έρχεται ο αρχικάφρος που πλασάρεται σαν χαζογκομενιάρης και τόσο βλαξ που ούτε καλημέρα δεν αντέχω να του πω, πετάγεται ο «Μάριος» και αρχίζει τα «μην τον αδικείς έχει και δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης, έτσι τα λέει ένας ρόλος άμυνας είναι», και διάφορα άλλα τέτοια χαριτωμένα. Και ενώ την έχω βρίσει και αυτή και τον αρχικάφρο, έρχεται(μετά από κανα μήνα φυσικά και αφού έχει βρει άλλη γκόμενα), ο αρχικάφρος να έχει ρομαντική φλέβα, πλούσιο συναισθηματικό κόσμο και να αποδεικνύεται φανατικός αναγνώστης του Προυστ, του Φρόυντ και του Λακάν μαζί.

Αποτέλεσμα: Λία-Ανδρικό Φύλο σημειώσατε 0-1 και ο «Μάριος» να γελά σατανικά και να λέει «στα’λεγα εγώ».