«Το Φιλί»

Δε θα πω πόσο χρονών είμαι αλλά ότι πρόσφατα μπήκα στο ηλικιακό target group 25-44. Το ‘καθέκαστο’ πάλι, ετοιμαζόταν να «περάσει» στο επόμενο target group! Σκεφτόμουν επομένως, έχοντας στο μυαλό ότι το σεξουαλικό peak ενός άντρα είναι στα 20, ενώ μιας γυναίκας στα 35, πως το φιλί με έναν σχεδόν «μεσήλικα» δε θα ήταν και φουλ έξτρα συγκλονιστικό. Αξιόλογο μεν αλλά όχι συγκλονιστικό. Το φανταζόμουν ήπιο, μεστό, ρομαντικό, αισθησιακό αλλά όχι και παθιάρικο. Δήλωση πρώτη: άμα δε δεις(και δε δοκιμάσεις) στον τομέα φιλί, μη βγάζεις συμπεράσματα.

  Το ποθούσα όμως πολύ το ‘καθέκαστο’ ως εκ τούτου έπρεπε να δω στην πράξη. Να’μαι λοιπόν σε ένα πολύ ρομαντικό χειμωνιάτικο σκηνικό εγώ και το ‘καθέκαστο’, παρέα με αναμμένο τζάκι και κρασί. Το ‘καθέκαστο’ ψηλό, μελαχρινό, αρρενωπό, φουλ γοητεία δηλαδή αλλά με λίγα κιλάκια στο στομαχάκι, ένα μικρούλι προγούλι, λίγες γκρίζες τριχούλες. Οκ, το τελευταίο το παίρνω πίσω ήταν όντως γοητεία! Γι’αυτό και όταν με βούτηξε να με φιλήσει εγώ…ανταποκρίθηκα φουλ έξτρα!

Δήλωση δεύτερη: το ξέρετε ότι κάθε γενιά φιλάει διαφορετικά? Όχι? Επιτρέψτε μου να έχω άποψη στο θέμα. Ένας 20άρης φιλάει φουλ κινηματογραφικά. Έχει δει τόσο Hollywood που τα φιλιά του είναι σαν αυτά στις «σύγχρονες» ταινίεςŸπλησιάζει και με τα χείλη ακουμπά το πάνω χείλος πιέζοντας ελαφρά. Αυτά στο πρώτο φιλί. Στο επόμενο το «γαλλικό» τον πρώτο ρόλο έχει η γλώσσα, τα φιλιά όμως δεν παύουν να έχουν παύσεις, ρυθμό και σωστή διάρκεια. Τα χέρια σε κρατούν από τα μάγουλα, το πρόσωπο στρέφεται ανά διαστήματα πότε δεξιά, πότε αριστερά(επηρεασμένο από το Hollywood και τα παιχνίδια της κινηματογραφικής κάμερας).

   Το φιλί ενός 30άρη είναι λιγότερο κινηματογραφικό αλλά όχι και καθόλου. Και ο 30άρης είναι μια γενιά που έχει μεγαλώσει με Hollywood, έχει δει όμως περισσότερες(και ίσως πιο ποιοτικές) τσόντες, το έχει δουλέψει και λίγο λόγω εμπειρίας, και έχει ένα φιλί που συνήθως ξέρει πώς να το δώσει. Ξέρει επίσης πώς να σε βουτήξει, και πώς να σε κάνει να το ζητάς. Έχει δώσει και λάβει αρκετά φιλιά για να ξεχωρίζει την κάθε περίσταση, και πάνω απ’όλα, ξέρει να χαλιναγωγεί το πάθος ή να το εκτοξεύει.

   Και φτάνουμε στο φιλί του 40άρη. Ο 40άρης παρ’όλο που νομίζετε ότι είναι ο πιο ώριμος στον τομέα του φιλιού είναι ο πιο πίσω. Γιατί η δική του η γενιά δεν είχε εύκολα πρότυπα. Οκ, είχε την «Καζαμπλάνκα» αλλά αυτά τα ψεύτικα φιλιά, όπου δύο ακίνητα ζευγάρια χειλιών πιέζονταν το ένα πάνω στο άλλο, ενώ την περισσότερη ώρα κρύβονταν από το κεφάλι του πρωταγωνιστή, νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι ότι μόνο κακό έκαναν στην λαγνεία των 40άρηδων. Διότι το φιλί ενός 40άρη, δεν έχει τίποτα από το αποκαλούμενο, πολλάκις αναζητούμενο, ‘στυλ’. Και αν μία γυναίκα επίσης στα 40 της δεν ενοχλείται και το απολαμβάνει, γιατί ανταποκρίνεται στα δικά της πρότυπα, δε συμβαίνει το ίδιο και με τις νεότερες γενιές. Το φιλί ενός 40άρη είναι λίγο σαν την «Καζαμπλάνκα» στην αρχή. Θα σε σφίξει από τα μπράτσα και θα πιέσει τα χείλη(ερμητικά κλειστά) στα δικά σου. Στο επόμενο φιλί, το στόμα θα ανοίξει εντελώς με εσένα να ανταποκρίνεσαι με ένα αδιόρατο φόβο αν θα σε καταπιεί ή αν θα πνιγείς.

    Αναμφισβήτητα υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά η δική μου περίπτωση αποτέλεσε τον κανόνα. Εγώ να έχω μεγαλώσει με ρομαντικές κομεντί και εκείνος με την «Καζαμπλάνκα». Φαίνεται όμως ότι το ‘καθέκαστο’ το κατάλαβε γιατί μετά από δύο τρία φιλιά μου δήλωσε ότι ένιωθε πως είχε ξεχάσει να φιλάει(άκου δήλωση κι αυτή!!-τελικά μόνο το ποδήλατο δεν ξεχνάς ποτέ!!!!)