Ω Γλυκιά μου Άνοιξη….

    Ναι, ξέρω πολύ καλά τι συμβαίνει…οικονομική κρίση, μνημόνια, δανεισμοί, απολύσεις, οι νέοι σε τέλμα, όλοι οι θεσμοί καταρρέουν, αναρχία, ασυδοσία, απελπισία. Σαν κερασάκι στην τούρτα, η Λιβύη και τις τελευταίες μέρες ο σεισμός στην Ιαπωνία με όλα τα προβλήματα στα πυρηνικά εργοστάσια.  

    Ξέρω όμως και ότι συμβαίνει κάτι ακόμη…άνοιξη. Ναι αυτή η εποχή που σα να ξαναγεννιόμαστε λίγο, βγαίνουμε από την εσωστρέφεια του xειμώνα, επαναπροσδιοριζόμαστε και ανανεωνόμαστε. Η εποχή που ο μελισσούλος ψάχνει τη μελισσούλα του, ο χελωνίτσος τη χελωνίτσα του κ.λ.π. τα πουλάκια κελαϊδούν και ο ήλιος λάμπει!!!

    Και αυτό το τελευταίο αρκεί. Δηλαδή βλέπουμε πόσο δύσκολα είναι όλα τα πράγματα, ας απολαύσουμε λίγο τα καλά. Έστω τον ήλιο! Το γεγονός ότι τον βλέπουμε και τον απολαμβάνουμε ακόμη δηλαδή! Δεν είναι και λίγο αν σκεφτείτε πόσα γίνονται στον κόσμο. Είναι βρε παιδί μου κάτι άνθρωποι με τεράστια προβλήματα που σπάνια θα παραπονεθούν και είναι και κάτι άλλοι που με την πρώτη δυσκολία γκρινιάζουν ασταμάτητα για τα πάντα! Για την κίνηση στους δρόμους, για τα έξοδα, για τις γυναίκες που είναι ότι να’ναι, για τους άντρες που είναι ότι να’ναι, για την βενζίνη, για..για…για…. Ε, θάνατος στους μιζεράμπιλε!

    Τα ‘χω πάρει με όλους αυτούς τους αθεράπευτα μίζερους ανθρώπους που δε μπορούν να βρουν τίποτα καλό πουθενά. Τους χαμογελάς και σε κοιτάνε σαν να είσαι εξωγήινος! «Καλημέρα» τους λες, «που την είδες» σου απαντάνε. «Τι κάνεις;» τους ρωτάς, «χάλια μαύρα» σου απαντάνε. Είπαμε είναι όλα χάλια, αλλά τουλάχιστον είσαι υγιής, δημιουργικός και σε διανοητική διαύγεια! Αν δε το εκτιμάς ούτε αυτό, ε, κάτσε στο μαύρο σου το έρεβος και μη μας ζαλίζεις και πολύ! Εμείς θα είμαστε άνεργοι, φτωχοί, άσχημοι, μόνοι, άτυχοι και έτσι για σπάσιμο θα περνάμε υπέροχα και θα γουστάρουμε με τον ήλιο!