"ίντριγκες and the city"

(εναλλακτικός τίτλος: «άνοιξέ του του τρελού…»)

    Υπάρχουν κάτι μέρες στη Θεσσαλονίκη που θέλω να αυτοκτονήσω στον Θερμαϊκό! Σκέφτομαι ότι θα βουτήξω, θα πεθάνω ακαριαία(γιατί θα αποσυντεθώ από τη βρώμα πριν προλάβω να πνιγώ επίπονα και βασανιστικά), και όταν διαβάσουν το σημείωμα που θα έχω αφήσει(σε ένα αδιάβροχο φακελάκι στην τσέπη μου) το οποίο θα εξηγεί ότι το έκανα για λόγους απόλυτης πλήξης σε αυτή την πόλη, που είναι κάποιες φορές «unpalevable», όλοι θα καταλάβουν και θα κουνήσουν το κεφάλι σε ένδειξη κατανόησης. Μη σου πω ότι θα ζηλέψουν κιόλας.

    Έτσι είναι αυτή η πόλη, η τόσο «ερωτική» που έχει μια «μαγεία», κάτι το ελκυστικό στον αέρα της! Μπουρδολογίες που ζέχνουν 90’s!!  Σήμερα η Σαλονικάρα είναι μια πόλη με σαράντα τοις εκατό ανεργία, πλημμυρισμένη από zaraberskamangoh&mpullandbearoysho, με δρόμους τραγικούς(που γίνονται ακόμη πιο τραγικοί από το σκατομετρό που δε θα γίνει ποτέ), με μαγαζιά χωρίς χαρακτήρα και γεμάτη με κάτι θεσσαλονικείς…..

    Αχ αυτοί οι Θεσσαλονικείς! Τρελοί όλοι τους, μαζί κι εγώ! Η φίλη μου η Μαρία χώρισε γιατί ο φίλος της που μένει στην Αθήνα, αποφάσισε να χωρίσουν. Πότε το αποφάσισε; Μια Τετάρτη, μόλις η Μαρία γύρισε από Αθήνα που πήγε να τον δει για τριήμερο. Πήγε, την Τρίτη ήρθε μες στην τρελή χαρά  και μου έλεγε τι υπέροχα περνούσαν και την Τετάρτη ήρθε μες στην τρελή κατάθλιψη να μου πει ότι της είπε ότι νιώθει πολύ πιεσμένος και δε ξέρει τι θέλει! Απορία αναγνώστη: γιατί δεν της το είπε όσο ήταν εκεί; Ε μα, τι ερωτήσεις είναι αυτές! Πήγε η κοπέλα ως εκεί και να τη στενοχωρούσε έτσι; Δεν είναι σωστά πράγματα αυτά. Ως σωστός gentleman, ο monsieur φερόταν λες και όλα ήταν μέλι γάλα. Και μόλις έφυγε, πήρε την βαριά απόφαση. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, εννοείται ότι δεν της είπε ότι ήθελε να χωρίσουν, και δεν είναι εκεί το θέμα. Γιατί ποιος άντρας θα το έλεγε ξεκάθαρα καλέ; (Κανείς! Σας το λέω εγώ!) Ώσπου να παρηγορήσω την Μαρία, που και τι να της έλεγα, είχε όλα τα δίκια, πάω για καφέ με τον brother. Ο Bigbrother έχει τις καλύτερες αναλύσεις για την τρέλα που δέρνει τους θεσσαλονικείς. Ιδιαίτερες, καυστικές, εμπνευσμένες κοινωνικοοικονομικές αναλύσεις για ότι συμβαίνει στην «co-capital», που, μιας και ο ίδιος ως ορκισμένος αντι-blogger δεν ενδιαφέρεται να τις παρουσιάσει, τις οικειοποιούμαι (και επωφελούμαι!) εγώ. Στον καφέ μας λοιπόν μου ανέλυσε το φαινόμενο νέα-όμορφη-γνωρίζει-τύπο-τον-καλεί-σπίτι-της-αμέσως-σαφώς-για-πραξικόπημα-κατά-τη-διάρκεια-του-οποίου-το-μετανιώνει-γιατί-θέλει-να-γνωριστούν-καλύτερα!!!! Ώσπου να ολοκληρωθεί η ανάλυση του bro για το κάψιμο των γυναικών, για το οποίο θα συμφωνήσω δημόσια μαζί του ότι είναι μακράν μεγαλύτερο από των αντρών,  παίρνει τηλέφωνο ο φίλος Χρήστος να  μου πει ότι πρέπει οπωσδήποτε να πιούμε ποτό το βράδυ, γιατί είχε λέει να μου πει.

    Συναντιέμαι το βράδυ και με τον Chris, που είχα να τον δω καμιά βδομάδα και με τον οποίο είχα μείνει στο ότι είχε σχέση με μια αθηναία με την οποία ήταν ‘φουλ ερωτευμένος με την πάρτη της!’ Μέχρι να φέρει η σερβιτόρα τα ποτά, ο Chris είχε προλάβει να μου αποκαλύψει ότι είχε ξε-ερωτευτεί την athens(για την οποία δήλωνε πριν δυο εβδομάδες διατεθειμένος μέχρι και να μετακομίσει στο πρώην κλεινόν άστυ), όταν στο δρόμο του ήρθε μια Θεσσαλονικιά. Όπου «δρόμος» ίσον ‘Μαμούνια Live’, καθότι ο Chris χρυσό παιδί αλλά βαθιά μπουζουκόβιος και νταλκαδιάρης. «Πώς την γνώρισες, Chris μου;» ρώτησα, αν και ήξερα από πριν την απάντηση μιας και ο Chris δεν ήταν και πολύ πρωτότυπος στο θέμα φλερτ. «Ε, να, μωρέ, εκεί που καθόμασταν, στο πίσω τραπέζι είχε μια παρέα με γυναίκες, από μπάτσελορ ήταν αυτές, ε, ήταν πολύ στριμωχτά»(αλίμονο Chris μου αυτό έφταιγε!) «και, η «καθέκαστη» μου ζήτησε συγνώμη γιατί όπως τράβηξε την καρέκλα της με έσπρωξε. Ε και μετά, να, ένα γαρύφαλλο από δω, ένα από κει, έγιναν οι δύο παρέες μία.» (να τολμήσω να ρωτήσω αν τα κατάφερε η υποψήφια νύφη μετά από αυτό το βράδυ να παντρευτεί ή λεπτομέρειες;) «Εγώ, ως τότε, ούτε που να κοιτάξω άλλη! Ξέρεις ότι άμα έχω σχέση, είμαι κύριος!»(αμ δε ξέρω Chris μου! Για δύο μήνες πάντα μόνο αλλά….κύριος!)

 «Όμως….ήταν τόσο γλυκιά, τόσο ευγενική»(καλή καπάτσα! Και θεσσαλονικιά και μπουζουκόβια, που να τη συναγωνιστεί η athens;) «καμία σχέση με τα «σκυλιά» που με κατηγορείς συνέχεια ότι γυρνάω!» (εγώ Chris μου; Ποιος τα λέει αυτά τα ψέματα;) «Ε, και, τώρα είμαι σίγουρος: αυτή την ερωτεύτηκα!» «Και να σου πω ρε Chris», άρχισα τα ηθικοπλαστικά εγώ, «τι θα γίνει με την athens, που της το παίζεις και ότι είσαι σοβαρό παιδί και μετρημένο, για σπίτι, μονόπολη και μουσακά;». «Αχ άσε, αυτό είναι το πρόβλημά μου. Όχι το να τη γειώσω την athens, αυτό το δουλεύω καλά μια βδομάδα τώρα, τύπου τρέχω με τη δουλειά, ότι με δυσκολεύει η απόσταση, ότι έχω πιεστεί και τέτοια. Το πρόβλημα είναι ότι η άλλη, παραείναι εκδηλωτική και έχει αποθρασυνθεί στο facebook!» «ωχ ρε γκάου, αμέσως την έκανες και φίλη σου;» «ε μα ρε Λία, σου λέω παίζει πολύ έρως. Δε με νοιάζει τίποτα! Θέλω να βάζω όλη μέρα το ‘έρωτα θέλει η ζωή, έρωτα θέλει!’» (σε αυτό το σημείο να διευκρινίσω ότι το ρεπερτόριο του φίλου Chris εκτείνεται από Despoina Vandi μέχρι Βασίλη Καρρά άντε και λίγο Stavento) «Ε τότε πού είναι το πρόβλημα;», εγώ. «Ε, κοίτα, να λήξει με την athens, αλλά να μη με κακοχαρακτηρίσει κιόλας. Είναι καλό κορίτσι. Όμως δε μπορώ στη μια να λέω ότι είμαι σε dark mood, ότι μου λείπει, να βάζω το ‘θα’θελα να’σουν εδώ’ από Κιάμο και να κάνει ‘like’ πρώτη πρώτη η άλλη! Ούτε μπορώ να βάζω τίποτα πολύ ερωτικό γιατί η athens θα ξαναπάρει θάρρος(να ψυλλιαστεί τίποτα δεν την κόβω), αλλά πως θα εκδηλωθώ και στην «καθέκαστη»; «Ε, χώρισέ τη την athens, ρε βλαμένε», είπα εγώ και αμέσως κατάλαβα τη βλακεία διότι ως γνωστόν και προαναφερθέν οι άντρες δε χωρίζουν, εξωθούν τις γυναίκες να τους χωρίσουν! «Λία, τι είναι αυτά που λες; Δε γίνονται αυτά. Πώς να της το πω; Από το τηλέφωνο; Ή να της πω να έρθει εδώ για να τη χωρίσω; Απαπα, δε γίνονται αυτά. Το θέμα είναι να περάσει λίγο ο καιρός και να μη με καταλάβουν.»

    «Δηλαδή συγνώμη ρε Chris, αν κατάλαβα καλά, το πρόβλημά σου είναι ότι δε μπορείς να ζήσεις τον παράλληλο έρωτά σου μέσω facebook;», απάντησα εν εξάλλω εγώ! Αααααττέεεεεεονννννννν!!!<− έτσι κάνει το κεφάλι μου όταν παίρνω φόρα με αυτά που ακούω και το βαράω στον τοίχο! Αλήθεια δε τη γλιτώνω, θα με τρελάνουν όλοι τους. Και να μου τη λένε κιόλας που εγώ καίγομαι μόνο με τα ταξίδια και την τέχνη. Δηλαδή δε πα’ να γίνεται μακελειό από οικονομικά σκάνδαλα, φορολογίες, απολύσεις, να ανέβει η στάθμη της θάλασσας και να πνιγούμε, δε πα’ να χαθεί όλος ο κόσμος, εγώ να ασχολούμαι με τον κάθε burned out ανασφαλή που πληγώνει την φίλη μου ή τον κάθε burned out ανασφαλή φίλο μου που πληγώνει μια άγνωστη! Χίλιες φορές L.ost I.n A.rt λέμεεεεε!!!